Trefwoorden-archief: Overgave

Als we onze drukke activiteiten even neerleggen en kijken waar we het nu ei-gen-lijk voor doen? Dat afvallen, studeren, werken, reizen, etc... We doen dat omdat de kern van ons verlangen GELUKKIG ZIJN is.

Kortom: we werken hard om gelukkig te kunnen zijn. Maar hoe vaak ZIJN we gelukkig?

Je herkent dit vast wel. Even gezellig een kop koffie doen ergens en dan zit daar ook in hetzelfde restaurant die ene vrouw die een paar maanden geleden een opmerking tegen je maakte die zo hard binnenkwam, dat je 'm nu weer voelt. Jouw gesprekspartner ziet dat je een beetje van je stuk bent en vraagt wat er aan de hand is en jij wuift 't weg met een: 'Ach... ik dacht even aan iets vervelends, maar het is al voorbij.'

Het is voor de rest gezellig, maar je voelt continue de aanwezigheid van die ene vrouw, hoe erg je ook je best doet om haar te negeren. En dat stoort je ergens. Het stoort je dat je niet over die opmerking heen bent gekomen. Dat je er maanden niet aan hebt hoeven denken, maar nu voelt hoe hoog het je zit.

Niemand wil afhankelijk zijn, althans... de meeste, gezonde, weldenkende mensen niet. Die willen onafhankelijk of zelfstandig zijn.

En toch is daar in het dagelijkse leven weinig van te zien. Want zodra er iets niet loopt, hebben we onze wijsvinger al snel gericht op iemand anders. De regering die het niet goed doet. De banken die er een zooitje van maken. De jongeren in de buurt die veel herrie maken. Die stomme baas die onredelijke verzoeken doet. Die vervelende klant die maar niet tot een besluit kan komen. Die rare familieleden die niets van zich laten horen of juist weer te veel.

Klagen en mopperen op anderen, geeft aan dat we toch afhankelijk zijn van die ander. Want als we echt zelfstandig zouden zijn, dan heeft, wat iemand anders zegt en doet, geen effect op ons. Toch?

Als je regelmatig mijn blog leest, dan weet je dat mijn bedrijf 'Zijn wie je bent' heet. En dat is wat we allemaal graag willen zijn: onszelf. Niet het juk van een ander moeten dragen, maar gewoon lekker onszelf zijn.

Ook krijg ik weleens feedback op de naam. 'Het is toch "Worden wie je bent"?' Nee, het is 'Zijn wie je bent'. En niet

• 'Zijn wie je wilt zijn'
• 'Zijn wie je ooit hoopt te zijn wanneer je groot bent'
• 'Zijn wie je bent als de zon schijnt'
• 'Zijn wie je behoort te zijn'

Nee.. gewoon... 'Zijn wie je bent'... op dit moment...NU...met ALLES wie, wat en hoe je bent.

Degenen die mijn Hartversterkertje ontvangen, weten dat ik een hele goede vriend heb die terminaal ziek is en met het einde van zijn leven bezig is. Ik bezocht hem en zijn vrouw dus onlangs en het bezoek was warm en hartelijk. We konden heel veel herinneringen ophalen en hebben nog vreselijk gelachen. Want dat is iets wat we altijd goed hebben gekund. Lachen.

Lachen is makkelijk als het goed gaat. Maar wanneer het slecht gaat dan lachen we minder of zelfs helemaal niet. Maar soms lachen we dan juist en maken veel grapjes, om onbewust een beetje afleiding te vinden. Maar zodra we in stilte zouden zijn, zouden we ons eigen diepe verdriet voelen. Dus zorgen we dat het niet stil is.

Laatst zag ik de film 'Evan Almighty' weer. Ik had 'm jaren geleden in de bioscoop gezien en toen moest ik ook zo vreselijk lachen om de overduidelijke mix van de sfeer van oude Hollywoodfilms en hedendaagse computergenialiteit. Misschien ken je deze film. Een - zeg maar -  'remake' van het bijbelverhaal over Noach en de zondvloed. Steve Carell speelt 'Noach' en Morgan Freeman speelt 'God'. In het begin van de film wordt Evan steeds gewekt om 6:14 uur. De wekker is van General Electric, dus staat de afkorting GEN voor de tijd. GEN 6:14 oftewel Genesis 6:14. Het bijbelvers waarin God tegen Noach zegt een boot te bouwen.