'Wat valt er te lachen?' zeg je misschien. Met de aankondigingen van ons nieuwe kabinet zou je inderdaad niet zeggen dat er wat te lachen valt. Het journaal en andere berichtgevingen vertellen ons dagelijks dat we sombere tijden tegemoet gaan en daarom dus ook somber gestemd moeten zijn. Deze aanwijzingen worden dan ook nog bevestigd door mensen die in geuren en kleuren sombere en horrorachtige verhalen vertellen over wat hen allemaal is overkomen en gaat overkomen (!).
Maar is het je ook opgevallen dat sommige mensen alle crises overleven? Dat het dagelijkse onheil hen niet lijkt te raken? Deze mensen hebben door dat hun welzijn niet afhangt van anderen. Zelfs niet van de regering. Ze hebben er - bewust of onbewust - voor gekozen om niet de aangereikte realiteit te geloven, maar hun eigen realiteit te creëren. En daardoor leven ze in rust... ondanks wat er om hen heen gebeurt.