Trefwoorden-archief: Autonomie

Niemand wil afhankelijk zijn, althans... de meeste, gezonde, weldenkende mensen niet. Die willen onafhankelijk of zelfstandig zijn.

En toch is daar in het dagelijkse leven weinig van te zien. Want zodra er iets niet loopt, hebben we onze wijsvinger al snel gericht op iemand anders. De regering die het niet goed doet. De banken die er een zooitje van maken. De jongeren in de buurt die veel herrie maken. Die stomme baas die onredelijke verzoeken doet. Die vervelende klant die maar niet tot een besluit kan komen. Die rare familieleden die niets van zich laten horen of juist weer te veel.

Klagen en mopperen op anderen, geeft aan dat we toch afhankelijk zijn van die ander. Want als we echt zelfstandig zouden zijn, dan heeft, wat iemand anders zegt en doet, geen effect op ons. Toch?

Als je regelmatig mijn blog leest, dan weet je dat mijn bedrijf 'Zijn wie je bent' heet. En dat is wat we allemaal graag willen zijn: onszelf. Niet het juk van een ander moeten dragen, maar gewoon lekker onszelf zijn.

Ook krijg ik weleens feedback op de naam. 'Het is toch "Worden wie je bent"?' Nee, het is 'Zijn wie je bent'. En niet

• 'Zijn wie je wilt zijn'
• 'Zijn wie je ooit hoopt te zijn wanneer je groot bent'
• 'Zijn wie je bent als de zon schijnt'
• 'Zijn wie je behoort te zijn'

Nee.. gewoon... 'Zijn wie je bent'... op dit moment...NU...met ALLES wie, wat en hoe je bent.

Iedereen vindt het fijn om aandacht te krijgen, om gezien en gehoord te worden. Maar je hebt vast ook meegemaakt dat je met sommige mensen snel een praatje maakt en anderen weer liever uit de weg gaat.

Misschien ondervind je het zelf. Dat mensen je expliciet ontwijken. En dat doet pijn. Als je daar iets aan wilt doen, kijk even of deze punten aan de orde zijn: 

Degenen die mijn Hartversterkertje ontvangen, weten dat ik een hele goede vriend heb die terminaal ziek is en met het einde van zijn leven bezig is. Ik bezocht hem en zijn vrouw dus onlangs en het bezoek was warm en hartelijk. We konden heel veel herinneringen ophalen en hebben nog vreselijk gelachen. Want dat is iets wat we altijd goed hebben gekund. Lachen.

Lachen is makkelijk als het goed gaat. Maar wanneer het slecht gaat dan lachen we minder of zelfs helemaal niet. Maar soms lachen we dan juist en maken veel grapjes, om onbewust een beetje afleiding te vinden. Maar zodra we in stilte zouden zijn, zouden we ons eigen diepe verdriet voelen. Dus zorgen we dat het niet stil is.

Elke dag maken we keuzes. En keuzes maken betekent ook leven met de gevolgen daarvan. En die wetenschap beïnvloedt dus ook weer onze keuzes.

Ach, waar heb ik het over. Luister liever even naar Sheena Iyengar. Zij heeft er jaren onderzoek naar gedaan en zet in haar betoog 'De kunst van het kiezen' - op zeer onderhoudende wijze - haar bevindingen uiteen. Diepzinnige keuzes, makkelijke keuzes, hoe er wordt gereageerd op onze keuzes.

Laatst zag ik de film 'Evan Almighty' weer. Ik had 'm jaren geleden in de bioscoop gezien en toen moest ik ook zo vreselijk lachen om de overduidelijke mix van de sfeer van oude Hollywoodfilms en hedendaagse computergenialiteit. Misschien ken je deze film. Een - zeg maar -  'remake' van het bijbelverhaal over Noach en de zondvloed. Steve Carell speelt 'Noach' en Morgan Freeman speelt 'God'. In het begin van de film wordt Evan steeds gewekt om 6:14 uur. De wekker is van General Electric, dus staat de afkorting GEN voor de tijd. GEN 6:14 oftewel Genesis 6:14. Het bijbelvers waarin God tegen Noach zegt een boot te bouwen.

Wat is jouw onbewuste kijk op de wereld. Hoe treedt jij de wereld tegemoet?

• Als je je voorbereidt om naar een gelegenheid te gaan, voel je dan kriebels in je buik van opwinding of van stress?
• Als je een onbekende ruimte binnenkomt ben je dan over het geheel genomen benieuwd naar wat er gaat gebeuren of juist bevreesd voor wat er zou kunnen gebeuren?
• Als je 's ochtends opstaat, wat is dan het eerste algehele gevoel dat je hebt? Een gevoel van verwachting wat de dag gaat brengen? Of een gevoel van wat er allemaal van je verwacht wordt?