Zijn wie je bent, het klinkt zo makkelijk, hè

Maar in de praktijk valt het soms niet mee. Want… wie ben je nu eigenlijk?

• Ben je het zwarte schaap van de familie? Dat altijd te laat komt of helemaal niet verschijnt op familiebijeenkomsten?
• Ben je de perfecte dochter, van wie niets anders verwacht wordt dan dat je het altijd goed doet?
• Ben je de eeuwige single, van wie niemand meer verwacht dat je ooit een relatie zult krijgen?
• Ben je de sterke vrouw die de kleine vernederingen altijd maar voor lief neemt in je relatie?
• Ben je die altijd schaterlachende, gezellige, leuke, zorgeloze gangmaker, die in stilte verdriet heeft om haar ongewenste kinderloosheid?

Welke rol heb jij? En is het een rol die je zelf hebt gekozen? Of is die rol je ongemerkt in je schoenen geschoven? Zo ongemerkt dat je er al jaren mee loopt en het zelf bent gaan geloven.

Ja, klopt…je had moeite om op school mee te komen en je had geen zin in die verplichte familiebezoekjes. Maar omdat je niet eerlijk durfde of kon zijn, zorgde je er onbewust voor dat je zo lang op straat bleef hangen dat je overal te laat kwam. Op school. Op de sportvereniging. Op het afgesproken punt met pa en ma, zodat je mee kon rijden naar die ene bruiloft van die geweldige nicht die alles goed deed in ieders ogen…

Ja, klopt…je was punctueel en haalde goede cijfers. Je was altijd waar je zei dat je was. En je deed goed mee op school en met alle clubs. En er was ook niets op je aan te merken en daarom werd je ook een beetje voor lief genomen…

Ja, klopt… je zat altijd te leren en had geen tijd voor vriendjes. Je was dodelijk verlegen en durfde niet naar een feestje of gewoon uit te gaan. Terwijl je leeftijdsgenootjes op zeer regelmatige basis een ander vriendje hadden, bleef jij braaf 'nee, nog niet' antwoorden op de vraag of je al een vriendje hebt. Maar het vriendje bleef uit en op een gegeven moment stopte men met vragen…

Ja, klopt… je glimlachte altijd als men grapjes over je maakte. Je zei nooit wat terug, uit angst dat het juist erger zou worden. Je gedroeg je ook heel klein en stil. Om niet op te vallen. Om te voorkomen weer het mikpunt van spot te zijn…

Ja, klopt… je was altijd een feestganger. Een feest begon pas wanneer jij binnenkwam. Je danste er op los en was altijd vrolijk. Ook ging vrienden maken je heel makkelijk af. Mensen wilde altijd graag bij jou zijn, omdat je vrolijk was en nooit klaagde…

Er is ergens in ons leven een bepaald beeld ontstaan over ons. Als je als kind drie keer per week in het zwembad lag, dan is je bijnaam waarschijnlijk nu nog 'Flipper'. Ook al zwem je al 28 jaar niet meer elke week. Zo gaat dat. Zo zijn wij mensen.

Maar hoe is het nu? Die rol die je hebt aangemeten gekregen, past die nog bij?

Ben jij nog dat zwarte schaap? Of heb je intussen je zaakjes op orde? Je hebt een baan, een huis, een eigen gezin… maar je durft geen verdere stappen te nemen om je dromen waar te maken. Want ergens zit dat geloof dat je nog steeds dat zwarte schaap bent. Dat geloof dat wat anderen over je zeiden de waarheid is.

Misschien vind je die rol van 'Zwart schaap' wel leuk. Niets aan doen, zou ik zeggen. Maar wat als je merkt dat je er eigenlijk last van hebt? Durf je die rol los te laten? Durf je jezelf een betere rol toe te kennen?

Want als je van rol verandert, kunnen anderen gaan protesteren.

Want als jij het zwarte schaap van de familie niet meer bent, wie is het dan????

En dat geldt voor elke rol. Als jij uit de rol stapt, die jou is opgelegd, en 'gewoon' gaat zijn wie je bent, dan moet er een nieuwe balans komen in alle relaties die je hebt.

Als je als perfecte dochter besluit voor jezelf te kiezen, kan je weerstand krijgen van iedereen die erg veel profijt had van jouw braafheid.

Als je als eeuwige single een leuke vent tegen het lijf loopt en daar een relatie mee krijgt, kan je omgeving opeens heel jaloers worden. Want ze moeten je opeens delen.

Als je besluit geen genoegen meer te nemen met de manier waarop jouw omgeving je aanspreekt, kan je weleens met heftige verontwaardiging te maken krijgen. Want men is niet gewend dat je voor jezelf opkomt. Je kunt dan te horen krijgen dat je arrogant ben en 'opeens uit de hoogte doet'.

En als je als gangmaker besluit om je omgeving in te lichten over je stille verdriet, kan je te maken krijgen met onbegrip. Want men is niet gewend dat jij verdriet hebt, dat jij ergens mee zit.

Klinkt niet echt heel bemoedigend, hè, van rol veranderen? Maar in welke situatie dan ook, er is altijd minstenséén persoon, die jou in jouw persoonlijke ontwikkeling toejuicht. Die achter je staat, die je keuzes begrijpt.En soms is het iemand of een groepje mensen van wie je het niet verwacht.

Jestaat nooit alleen, het is een kwestie van goed om je heen kijken. Worden wie je bent is niet eenvoudig, want je moet misschien bergen verzetten om dat voor elkaar te krijgen.

Maar zijn wie je bent is wel eenvoudig. Wat dat doe je niet, dat ben je.

En? Hoe bevalt jouw rol je? Als het je niet bevalt, wat wil je?