Het moederschap is voor de één heel leuk en vanzelfsprekend, maar voor de ander een bron van onzekerheid en hard werken. Zelf ervoer ik na de bevalling een gebrek aan moedergevoel. Dat kwam door hormonen en een depressie. Een tijd die niet erg leuk was, terwijl het leuk zou moeten zijn.
Toch koos ik er op een gegeven moment voor om iets te doen en niet te gaan zitten wachten tot de hormonen weer in het gareel zijn en de depressie weer vertrokken is.
Nee, ik wilde geen moment missen van mijn kleine meid. En dit zijn 5 dingen waarop ik mezelf toelegde te doen. Ik doe ze nog steeds.
1. Houd een dagboek of weekboek bij
Mijn hoofd zat nog vol watten in de weken na de bevalling en ik had toen best verdriet dat ik niet bewust kon meemaken hoe mijn (toen nog) babytje de wereld begon te verkennen. Ik besloot toen een dagboek bij te houden. Ook al voelde ik niet wat ik wilde of hoopte te voelen, ik schreef op wat ik zag. Elke dag weer. Het mooie hiervan is, is dat het is vastgelegd. Ik kan het teruglezen wanneer ik wil, vooral wanneer ik me niet zo happy voel. Want bij het lezen van wat mijn kindje deed op een bepaalde dag, ontdekte ik dat er niet alleen maar vervelende dingen waren gebeurd. En toen de watten eenmaal waren verdwenen, kon ik eindelijk genieten van wat er was gebeurd. En als mijn dochter het later leest, ziet ze dat ik niet alleen haar 'foute' dingen heb gezien.
2. Behandel je kind(eren) en je partner met veel liefde
Aan de manier hoe onze dochter met ons omgaat, krijgen we terug hoe wij met haar omgaan. Toch vaak een 'Nee' wanneer we haar iets vragen of een boze opmerking met grappige ondertoon ('Jij mag dat niet doen, hoor'). Maar ook regelmatig een knuffel en een aai over onze bol. Als we haar iets aangeven, zegt ze: 'Dank je wel' En laatst wreef ze met z'n kleine handje over mijn rug en vroeg: 'Heb je pijn, mama?'. Ik had me verslikt en de tranen sprongen me in de ogen van het hoesten 🙂 Tja, het zijn de kleine dingen die het doen. Die kleine aanrakingen, knipoogjes en brede glimlachen maken diepe indruk maken. Je kunt nooit teveel zeggen: Ik houd van jou.
3. Plan 'kwali-tijd' in en houd je eraan
'mama, kom je nog theedulinken?' (geen spelfout, de 'r' is nog een 'ul'). Ik zit te werken en mijn dochter hangt aan de deurkruk van mijn praktijkruimte. Leuk, maar dat mailtje moet worden verstuurd, dat sessieverslag moet worden geschreven, die factuur moet worden ingeboekt… Kortom: er is altijd wat te doen. In huis. Op het werk. Ik bedenk me dat mijn kind maar één keer jong is (ik ook trouwens 🙂 ), dus klap ik mijn laptop dicht en ga met haar naar beneden. Uitgebreid thee drinken uit haar serviesje met van die mini-koekjes van een bepaald merk erbij. Ik merkte dat zodra ik de kwalitatieve tijd vastleg en bespreek, het duidelijkheid geeft aan mijn dochter. Ze weet waar ze aan toe is. En ze kan van mij op aan. Win win.
4. Wees alert op wat je kind zegt en doet
Laatst betrapte ik mijn dochter op mijn werkkamer. Daar mag ze eigenlijk niet komen, want ze is nog klein en kan er soms echt een bende van maken. Maar nu zat ze uitgebreid op mijn stoel en haar handen op de dichte laptop. Ze deed alsof ze werkte en aan de telefoon zat met iemand. In eerste instantie wilde ik boos worden en zeggen dat we een afspraak hadden. Maar toen schoot een besef even door m'n hoofd… het besef dat ze mij nadeed. Dat ze het leuk vindt om 'mij' te spelen. Dat besef dat ik zo heel erg belangrijk ben voor haar. Als moeder en als rolmodel.
5. Lach naar je kind wanneer hij /zij binnenkomt
Zelf herinner ik me 'de scan' als ik ergens binnenkwam. Dan gingen mijn ouders' ogen van boven naar beneden en terug. Zit alles op z'n plek, zit 't netjes, zijn mondhoekjes schoon, zet je ons niet voor schut, etc. Daar heb ik best veel last van gehad. En een keer bij Oprah werd dit ook aangesneden. 'Are you happy to see your kids?' was de vraag. 'Ja natuurlijk' was het antwoord uit de zaal. 'Waarom scan je je kind dan?' vroeg Oprah's gast. Dus ik zorg dat ik eerst mijn dochter zie en dan pas wat ze aan heeft of hoe haar haar zit. Dan is zij ook blij om mij steeds te zien.
Welke overtuigingen of pijn over jouw moederschap heb jij moeten overwinnen? Deel het met me in onderstaand commentaarveld. Ik ben erg benieuwd.
 ?>/images/header-asha.jpg)
