Je hebt altijd een keuze !

Degenen die mijn Hartversterkertje ontvangen, weten dat ik een hele goede vriend heb die terminaal ziek is en met het einde van zijn leven bezig is. Ik bezocht hem en zijn vrouw dus onlangs en het bezoek was warm en hartelijk. We konden heel veel herinneringen ophalen en hebben nog vreselijk gelachen. Want dat is iets wat we altijd goed hebben gekund. Lachen.

Lachen is makkelijk als het goed gaat. Maar wanneer het slecht gaat dan lachen we minder of zelfs helemaal niet. Maar soms lachen we dan juist en maken veel grapjes, om onbewust een beetje afleiding te vinden. Maar zodra we in stilte zouden zijn, zouden we ons eigen diepe verdriet voelen. Dus zorgen we dat het niet stil is.

Een keuze hebben is plezierig, als het om een leuke keuze gaat. Wanneer we moeten kiezen tussen twee galajurken voor een feest, of dat we vis of vlees willen bij de aardappels, of dat we met de auto of met de bus gaan, dan zijn dat respectievelijk leuke keuzes. Maar als je moet kiezen tussen chemo of een borstamputatie, dan is het totaal anders.

Of we nu willen of niet, we hebben altijd keuzes te maken. De vraag is of we vrede kunnen hebben met de situatie waar onze keuzes over gaan. Want we kunnen niet kiezen of we wel of niet ziek worden, of dat we wel of niet ontslagen worden, of dat we wel of geen kinderen krijgen, dat is iets dat (helaas) gewoon gebeurt. Maar we kunnen wel kiezen hoe we ermee (willen) omgaan.

“Geluk is een keuze”, “Succes is een keuze”, “Vergeven is een keuze”…
Allemaal waar, maar er wordt (vaak) niet bij verteld dat daar een heel proces aan vooraf gaat. Dat geluk, succes, vergeven, enzovoorts het resultaat is van zo'n proces.
We kunnen niet zeggen:  ‘Ik kies voor geluk’, ‘Ik kies voor succes’ of ‘Ik vergeef!’ als een wilde affirmatie en dan verwachten dat ons leven opeens op miraculeuze wijze is aangepast. De valkuil hiervan is dat we onze ware behoeftes gaan ontkennen en dan zijn we nog verder van huis.

Nee, wanneer we voor ‘iets’ kiezen zetten we het proces om ‘iets’ te krijgen in werking. Want voor we vrede kunnen hebben met onze situatie, zullen we eerst die dingen moeten doorworstelen die tussen ons en die innerlijke vrede in staat. We krijgen allerlei situaties op onze weg, die eigenlijk mogelijkheden zijn om wat nodig is te verwerken. En dat gaat vaak gepaard met verdriet, boosheid en pijn, omdat we die mogelijkheden vaak niet herkennen.

Gelukkig zijn we pas, wanneer we in élke situatie innerlijke vrede ervaren. Mijn vriend heeft zich verzoend met zijn situatie. Zijn vrouw ook. Natuurlijk is er angst, verdriet en boosheid geweest. Dat is de normale gang van zaken, die ze zijn aangegaan, zodat ze tot acceptatie en overgave konden komen. En dat – acceptatie en overgave – is de enige mogelijkheid om vrede met onze situatie te krijgen.