Ik begeleid goed opgeleide, zelfsturende vrouwen vanaf 30 jaar bij het oplossen van emotionele blokkades, zodat ze volledig uit de verf kunnen komen!

Door een steen te verplaatsen, ontwerp je je eigen leven !

Ongeveer een jaar geleden las iemand mij de songtekst “De Steen” van Bram Vermeulen voor. Over het verleggen van een steen in de rivier. Toen hij klaar was vroeg hij welke steen ik van plan was te gaan verleggen.

Ik dacht diep na en ontdekte dat ik eigenlijk al 18 jaar lang bezig ben stenen te verleggen in mijn rivier op aarde. Ik wist alleen niet dat dat zo heette. Eerst hele kleine kiezelsteentjes, toen wat grotere, tot zo’n anderhalf jaar geleden een hele grote, heilige steen.

En inderdaad, het water is anders gaan lopen. Beter, schoner, vloeiender, frisser, sterker…

Natuurlijk heb ik het over spreekwoordelijke stenen, want anders zul je ook wel denken: “Goh, die heeft zeker tijd over om de hele dag tot haar knieën in het water een rivier her in te richten.”

Mijn stenen zijn o.a. de dingen die ik doe en geloof, voor waarheid aan heb genomen of het vele malen bevestigd heb zien worden. En het water stroomt maar en stroomt. Dag in, dag uit. En de gedachten, de gewoontes, de rituelen herhalen zich.

Om het alleen maar over gedachten te hebben:

  • “Ik ben het niet waard”
  • “Wat stel ik nu eigenlijk voor”
  • “Ach, wie zit er nu op mij te wachten”
  • “Ik doe er niet toe”
  • “Zie je wel dat ik nooit gekozen word!”
  • “Dat lukt me nooit”
  • “Zie je wel dat het niet voor mij is weggelegd”
  • “…”

Dag in, dag uit. En als iemand dan tegen me zei. “Ja maar geloof je nu echt dat je niets waard bent?” Dan zei ik: “Natuurlijk niet, ik ben het wel waard.”

Toen ik op een gegeven moment begon door te krijgen dat ik iets heel anders zei, dan ik echt geloofde, besloot ik om dat gelijk te trekken. Als ik écht geloof dat ik het leven waard ben, waarom handel ik er dan niet naar? Dus verplaatste ik jaren geleden die steen. Sterker nog ik zei: “Hop, m’n rivier uit! Ik ga mijn water niet aan jou verspillen.”. En in de jaren daarna werd ook de steen van “nooit gekozen worden” verlegd, de steen van “wie zit er op mij te wachten” kreeg ook een andere plaats. De steen van “het is niet voor jou”, “je doet er niet toe”, “ach dom naief meisje”, “je wordt toch nooit moeder”, “wie denk je wel dat je bent”, “je wordt nooit slank”… allemaal kregen ze een andere plek. Sommigen meer uit de stroming, sommigen juist meer in de stroming om af te kunnen slijten en kleiner te kunnen worden. Sommigen tijdelijk op de oever, om – wanneer de stroming sterker is geworden – teruggelegd te worden in die sterke stroming.

Bij elke verplaatsing ging mijn rivier beter stromen. Dit is het gedicht, voor het geval je het niet kent:

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.

Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.

Bram Vermeulen

Mooi he? En ik heb het gezien. Toen ik eenmaal ging handelen naar wat ik écht in mijn hart geloofde over mijn eigen leven, toen ging het ook steeds beter. Eerst wat weerstand van het water en mijn omgeving, want die waren het niet gewend van me. Maar uiteindelijk zijn de verplaatsingen goed geweest voor mij. En omdat het mij beter ging, ging het met mijn omgeving ook beter.


En? Hoe stroomt jouw rivier? Ben je er tevreden over? Welke stenen belemmeren jouw rivier om goed, sterk en helder te stromen? Weet je dat je ze kunt verleggen? En waarom laat je ze liggen? Wat is je diepste wens wat betreft die stenen?


Wil je een e-mailtje ontvangen zodra ik een nieuw artikel plaats?