O nee, ik ben merkgevoelig !!!

Na zeven jaar wordt het toch wel eens zo een beetje onderhand tijd voor een nieuwe bril, vond ik. Mijn oude vertrouwde, rode bril ‘doet’ het nog prima, maar met ’n nieuwe look is een nieuwe bril ook niet weg.

Dus betrad ik sinds lange tijd weer een brillenwinkel voor een nieuwe bril in plaats van voor alleen lenzen.

Na een oogmeting en een setje nieuwe lenzen, keek ik de zaak rond op zoek naar een mooi montuur.

Kennelijk keek ik nogal overweldigd, want de verkoopster schoot me snel te hulp en haalde hier en daar wat monturen van het rek.

Het ene was te breed voor mijn inmiddels slanke gezicht. Het andere weer te smal (dus zo smal ben ik nou ook weer niet). Zwart is niet zo ‘mijn ding’, dus ging ik nog steeds voor de roodvarianten.

Ik zag ook een gouden montuur. Super! Maar …. die viel toch een beetje weg toen ik ‘m opzette. Uiteindelijk bleven er twee monturen over. Het ene montuur was een merkbril en het ander niet. Beiden hebben ze prachtige metalen pootjes en de kleur stond me ook goed. In mijn hoofd had ik al voor de niet-merkbril gekozen. Want een merk… pffff.. onzin… komt allemaal uit dezelfde fabriek… blablabla.

Maar om mezelf de gelegenheid te geven om het allemaal te laten bezinken, liet ik toch beide monturen wegleggen, zodat ik later met manlief terug kon komen om hem te laten zien welk montuur ik gekozen had.

Een paar dagen later is het zover. Met trots laat ik Ramón zien dat ik écht geen merkbril hoef. ‘Zie je wel, leuk dingetje toch?’ zeg ik triomfantelijk met het roodzwarte montuur op mijn neus. Ramón grijnst een beetje, maar toont geen goed- of afkeuring. Ik zet de merkbril op en kijk in de spiegel. Ik verwacht – net als een paar dagen geleden – een iets minder tevreden reactie van mezelf,…. maar… eh.. nee, wacht effe…

Weer de niet-merkbril op de neus… ‘Zie je…wel’… merkbril op de neus… ‘Dit is min..der’… niet-merkbril… ‘Ik kijk een beetje…’.. ..merkbril….’Dit oogt frisser?’… niet-merkbril… ‘Hmm’… merkbril….’Uhm…tja…eigenlijk vind ik deze leuker’.

‘En waarom neem je ‘m dan niet?’ vraagt mijn echtgenoot met pretoogjes.

‘Omdat het een meaksfjkfbril is’ zeg ik mompelend, terwijl ik doe alsof ik iets heel belangrijks in mijn tas zoek.

‘Wat zeg je? Ik verstond je niet.’

‘Dit is een ..ahum…merkbril’ zeg ik zachtjes. Nog steeds zoekend in mijn tas.

‘En daarom wil je ‘m niet?’

‘Tja, ik ben niet zo merkgevoelig, weet je.’ zucht ik schouderophalend.

‘Lieverd… ik zal je even uit de droom helpen. Je bent WEL merkgevoelig! Alleen in omgekeerde zin. Je wilt iets niet, juist omdat het een merk is.’

Heeft Ramón daar even gelijk zeg! Een merk dragen betekent niet per definitie dat ik ’n identiteit verlies. Ik moet ontzettend lachen en kijk nog eens in de spiegel met de MERKBRIL op. Ja, ik vind ‘m echt mooi en degelijk. Maar omdat het een merk is, is hij wat duurder en dáár moet ik er even bij stilstaan.

Want… waarom zou ik geen geld investeren in iets dat ik mooi vind en dat goed bij mij past. Omdat het een merk is? Of… omdat ik vind dat ik het eigenlijk niet waard ben?

…

Ik ben Asha… en ik draag een merkbril.

Wat ik jou wil vragen is: Ben je tevreden met de waarde die jij jezelf geeft? Zo nee, wat wil je?
Neem contact met me op als je er begeleiding bij wilt.