Ik begeleid goed opgeleide, zelfsturende vrouwen vanaf 30 jaar bij het oplossen van emotionele blokkades, zodat ze volledig uit de verf kunnen komen!

Doe rustig aan …

doe-rustig-aanAls je op het randje van burn-out zit of er al in zit, dan is de meest gehoorde, bemoedigende, meelevende zin: 'Doe rustig aan…' Maar ja, hoe doe je dat dan?

Stil op de bank zitten en tv kijken? Dat was voor mij teveel, toen ik een burn-out had. Alle prikkels, alle signalen, elk geluid, alles was teveel. Alles uitzetten en stilte was de enige optie…of toch niet? Nee, want toen was het heel stil en kon ik mijn gedachten duidelijk horen en die gingen tekeer. Na een paar minuten stilte in de kamer, was het chaos in mijn hoofd.

Alleen slapen gaf rust, maar zodra ik mijn ogen open deed in de ochtend, begonnen mijn gedachten weer kriskras rondjes te rennen door mijn hoofd.

Uit een stilstand en/of burn-out komen kun je het beste doen met kleine stapjes. Hele kleine stapjes. Kleiner dan babystapjes !! Ik zal een voorbeeld van zo'n klein stapje van mezelf noemen.

Toen ik net bevallen was van mijn dochter en ik 's avonds naar bed bracht, zat ik nog helemaal in de stand van 'ik moet beschikbaar zijn voor iedereen'. Ik merkte op een gegeven op dat ik niet met mijn gedachten bij mijn dochter was. Het moest maar snel gebeuren. Omkleden, in bed leggen, voorlezen/zingen. Snel, snel, snel, want er kan elk moment gebeld worden voor me. Dat was het gevoel dat ik had. Als je kinderen hebt gekregen, dan heb je vast ook vaak gehoord: 'Geniet er maar van, ze zijn groot voor je het weet.' En dat frustreerde me ook. Ik merkte mijn haast en tegelijkertijd ook de 'waarschuwing' – want zo klonk dat voor mij – dat ze snel groot zal worden.

Ik maakte toen een keuze. Een keuze om de tijd die ik met mijn dochter doorbreng ook bewust door te brengen. Want, die tijd komt nooit meer terug en wie er ook aan de telefoon hangt, die wacht maar. Nou, dat was een keuze, maar het was in de praktijk best doorzetten geblazen om het in mijn systeem te integreren.

Want daar zat de pijn. In mijn systeem. Niet in het vele gebeld worden, dat viel wel mee. Nee, het GEVOEL van "continue beschikbaar moeten zijn" moest ik helen. En na maanden (!) lukte het, dat ik zónder een gevoel van haast en schuldgevoel mijn dochter naar bed kon brengen. En dat ik kon gaan genieten van elk moment samen.

Toen ik dit filmpje zag, vond ik het leuk om te zien dat er meer mensen met dit euvel zitten. Kijk en luister hoe Carl Honore vertelt over onthaasten. Het filmpje duurt 19 minuten en 14 seconden. Een mooie onthaastingsoefening, toch?

Ben je blij met het tempo waarin je je leven leidt? Of lijd je onder dat tempo? Hoe voel je je daarover? En wat wil je?


Wil je een e-mailtje ontvangen zodra ik een nieuw artikel plaats?


©2024 Praktijk "Zijn wie je bent"